یک جامعه شناس گفت: با توجه به اینکه زندگی ماشینی یک سبک است و در روح انسان ها رسوخ می کند، مهم ترین اثر آن ایجاد کم تحرکی در انسان هاست که این امر سبب افزایش بروز بیماری های قلبی عروقی، سکته های مغزی، سرطان ها، افزایش فشار، چربی و قند خون می شود.
محمد پیری در گفت و گو با ایسنا گفت: زندگی ماشینی یک سبک و رفتار اجتماعی است که باعث می شود انسان ها در قالب گروه های اجتماعی نتوانند همانند قبل نقش اصلی و بلامنازع را در انجام کارهای اجتماعی خود داشته باشند و برای پیشبرد اهدافشان حتما باید به تفکرات ماشینی روی آورده و ابزارهای ماشینی را در دست داشته باشند و به طور کل تعامل خود را با ماشین برای پیشبرد اهدافشان بیشتر کنند.
وی افزود: در مقایسه با زمان های گذشته افراد در بالاترین حد وابستگی به ماشین در مقایسه با تمام طول زندگی بشر بوده اند و در حال حاضر حتی انقلاب صنعتی را هم پشت سر گذاشته و در دوران پست مدرن به سمت ابر انسان ها، حکومت ربات ها، هوش مصنوعی، شهرهای هوشمند و مباحثی از این قبیل در حال پیشروی است.
این پزشک و جامعه شناس کردستانی عنوان کرد: از مزایای زندگی ماشینی می توان به اطلاع رسانی، آگاهی بخشی، کسب ثروت بیشتر توسط افراد در زمینه های اقتصادی _ اجتماعی و در زمینه سلامت به افزایش سواد سلامت، تشخیص به موقع بیماری ها و درمان آنها اشاره کرد.
وی ادامه داد: همچنین افزایش میزان ارتباطات انسانی به این صورت که افراد از سراسر جهان از طریق شبکه های اجتماعی می توانند باهم ارتباط بگیرند و این موضوع در بحث پزشکی از راه دور بسیار پر رنگ می باشد، به طوری که افراد می توانند با پزشک خود در هر زمان و مکانی در بستر فضای مجازی ارتباط گرفته و مشکلات سلامتی خود را مطرح کرده و راه حل بگیرند.
این جامعه شناس بیان کرد: شبیه به ویزیت از راه دور مبحث مراقبت های از راه دور برای سالمندان که در دوران کرونا خیلی موثر بوده و توانست بخش زیادی از عدم مراجعات فیزیکی را جبران کند و آن ضربات بسیار مهلکی که به واسطه کرونا به سیستم سلامت وارد شده بود را تعدیل کرد . همچنین باعث شد که مردم یاد بگیرند که میتوان در بستر تله مدیسین اینکارها را انجام داد.
وی ادامه داد: زندگی ماشینی می تواند به واسطه هوش مصنوعی در تشخیص انواع بیماری های انسان کاربرد داشته باشد. برای مثال در تکنولوژی جدیدی به نام تشخیص زودرس، با استفاده از تراشه های الکترونیکی که در بدن کار گذاشته می شود و اولین سلول سرطانی که در بدن به وجود می آید را تشخیص می دهد.
پیری افزود: در بحث دیگری که به تاثیر زندگی ماشینی بر سلامت افراد ربط پیدا می کند پزشکی شخصی سازی شده با ارائه روش های مختلف درمانی بر اساس انالیز اختصاصی بدن افراد سعی در افزایش کارایی درمان دارد. حتی رژیم های غذایی مختلف بر اساس انالیز ترکیبات مختلف بدن افراد که با هم تفاوت دارد ارائه می شود.
به گفته وی، در بحث سلول های بنیادی هم ماشین ها ورود کرده اند و با برنامه ریزی های مهندسی ژنتیک می توان این رده های سلولی را به هر نوعی از بافت های بدن تمایز داد.
این جامعه شناس گفت: بحث های داغ اخیر پیرامون پرینترهای سه بعدی برای شبیه سازی اعضای بدن هم یکی از حوزه هایی است که ماشین ها در آن ورود کرده اند.
وی افزود: با توجه به اینکه زندگی ماشینی یک سبک است و در روح انسان ها رسوخ می کند، مهم ترین اثر آن ایجاد کم تحرکی در انسان هاست که این امر سبب افزایش بروز بیماری های قلبی عروقی، سکته های مغزی، سرطان ها، افزایش فشار، چربی و قند خون می شود.
پیری عنوان کرد: اینکه در زندگی ماشینی تضاد طبقاتی افزایش می یابد خود یکی از اصلی ترین نقش ها را در بحث اقصاد سلامت ایفا می کند، به طوری که با دو قطبی شدن نیروی کار و کارفرما روز به روز عده ای فقیرتر شده و عده ای ثروتمندتر می شوند.
به گفته این جامعه شناس، سلامتی عده ای که هر روز فقیرتر می شوند در معرض خطر و تهدید بیشتر است، چون با توجه به فقرشان کمتر به دنبال تشخیص زودرس می روند یا اینکه کمتر می توانند هزینه های درمان را پرداخت کنند پس بیماری آنها در مراحل پیشرفته تری تشخیص داده می شود.
دکتر پیری گفت: با توجه به اینکه در زندگی ماشینی از ابزارهای ماشینی با سوخت فسیلی استفاده می شود، سبب آلودگی محیط زیست، بیماری های ریوی از جمله آسم و فیبروز ریه، سرطان های مختلف از جمله سرطان های سیستم تنفسی، گوارشی و خونی و حتی افسردگی می شود.
وی بیان کرد: از منظر سلامت روان، مطالعات بسیاری نشان داده است که ذرات گرد و خاک و آلاینده های محیطی که در شهرهای صنعتی و پرجمعیت به وفور در هوا یافت می شود به مرور زمان ریسک افسردگی را در جامعه افزایش می دهد؛ همچنین در زندگی ماشینی امروزه بهداشت خانواده ها هم تحت تاثیر قرار گرفته است.
این جامعه شناس عنوان کرد: خانواده ها از آن کارکرد گذشته خود که به عنوان یک محلی برای تجمع افراد بوده خارج شده و بنیان های آن ضعیف تر شده، چرا که سابقا پدر و مادر در کنترل ابعاد سلامتی فرزندان و سایر اعضای خانواده دقت بیشتری داشتند، این موضوع به این دلیل است که وابستگی انسان به ماشین باعث کمتر شدن وابستگی به بنیان خانواده شده است.
پیری گفت: همانطور که امیل دورکیم جامعه شناس مشهور در کتابش واژه ای به نام بیگانه شدن فرد با جامعه را عنوان کرده و می گوید که جوامع سنتی یک کارکرد واحد داشته و اجزای مختلف درون آن جامعه برای آن هدف و کارکرد مشترک کار می کردند و یک اخلاق و وجدان جمعی درون آنها حاکم بود در حالی که با پیشرفت جوامع ماشینی این تراکم اخلاقی باعث شد که شکل جدیدی از وجدان جمعی به وجود بیاد که این شکل جدید با فردیت افراد تحقق پیدا می کند و التزام قبلی به یک وجدان واحد جمعی در جامعه وجود ندارد.
وی عنوان کرد: این فرد گرایی سبب از هم گسیختگی جامعه شده و بیان کرده که یکی از علل خودکشی ها می تواند همین بحث بیگانه شدن فرد با جامعه باشد و در کل زندگی ماشینی با توجه به اینکه می تواند فرد گرایی را ترویج کند باعث می شود که خرده فرهنگ های بسیار متفاوتی با یکدیگر به وجود بیایند.
این جامعه شناس گفت: بحث دیگر این است که انسان ها ماشین را برای رسیدن به آسایش خلق کردند در حالی که هرچه بیشتر پیش می رود نشان می دهد که کنترل ماشین بر انسان ها در حال افزایش است.
وی افزود: باید قبول کنیم که به صورت اجتناب ناپذیری در معرض زندگی ماشینی هستیم و خواهیم بود و به سمت پیشرفته تری هم خواهد رفت. اینکه انسان بتواند با ماشین کنار بیاید یک کارکرد پیچیده است چون این دو قدرت از دو جنس متفاوت هستند.
این جامعه شناس تاکید کرد: به طور کل باید فرهنگ استفاده از ماشین را برای افراد تبیین شود، چون زمانی که سعی می کنیم با یک تکنولوژی آشنا شویم قبل از آن باید فرهنگ و راهنمای استفاده از آن و حتی کنترل مشکلات ناشی از آن را داشته باشیم،
وی با بیان اینکه انسان ها باید بدانند که تکنولوژی و ماشین باید در خدمت آنها باشد نه آنها در خدمت ماشین باشند خاطرنشان کرد:. انسان ها باید بدانند که زندگی شخصی و فردی نباید تحت تاثیر ۱۰۰ درصدی ماشین ها باشد، بلکه باید اوقاتی را برای سلامت ذهن و روان و جسم خود در نظر بگیرند.
منبع خبرگزاری ایسنا
